Projekt obejmował adaptację oraz modernizację istniejących domów wiejskich na dom-pracownię dla artysty w dziedzinie malarstwa.

Mając na względzie pojęcie wernakularyzmu, powstał obiekt, który przede wszystkim miał na uwadze funkcjonalność potrzebną artyście. Ponadto podjęłam próbę nadania obiektowi rangi dla kogoś kreatywnego, tak, aby jego forma utrzymała pierwotny charakter, ale także zyskała nowe, oryginalne cechy. Miejsce to miało stać się nie tylko przestrzenią pracy, ale i enklawą, dającą poczucie bezpieczeństwa. Istotnym elementem pracy stała się również roślinność, która buduje i spaja całą przestrzeń w harmonijną całość.

Kierując się potrzebami mieszkańców, przestrzeń została podzielona na trzy strefy: prywatną, dzienną oraz pracy. Każda z tych trzech stref musiała zawierać określone podstawowe pomieszczenia. Strefa prywatna: sypialnia, łazienka. Strefa dzienna: kuchnia z jadalnią, salon z projektorem i przestrzenią wypoczynkową. Strefa pracy: pracownia malarska, miejsce do projektowania, do dokumentacji prac i ich przechowywania, biuro oraz przestrzeń do ekspozycji prac.

Główną ideą projektu było rozdzielenie dwóch funkcji – mieszkalnej i pracowni, na dwa istniejące budynki, tak, aby znaleźć dla nich wspólny mianownik – element łączący. Takim elementem stała się przestrzeń pomiędzy budynkami, a także galeria umiejscowiona na jednej z frontowych ścian wewnątrz budynku.

Elewacja zachowała oryginalną cegłę, ale dla potrzeb projektu powstała druga elewacja. Drewniane belkowanie okala pd część budynku. Poprzez zamierzoną deformację, na wzór starych walących się wiejskich płotów, tworzy się obiekt, który jeszcze mocniej wtapia się w otoczenie. Dodatkowo przerwy pomiędzy poszczególnymi belkami tworzą ukryte przejścia na teren obiektu.